Van Zafra naar Villafranca de los Barros, 20,5 km + 3 km ‘s avonds, 23 tot 39 graden

Eerst nog iets in het gastenboek geschreven voor hospitalera Sandra. Zij is de gastvrijheid zelve. Om 5.30 u vertrokken, 23 graden. Langs de verlichte Torre San Francisco. Bonkende , opzwepende bassen en enthousiast geschreeuw van feestvierders. Net zoals in Cadiz 2 weken geleden. Ben ik werkelijk al zo lang onderweg?

Al om 6.30 u in Los Santos de Maimona. Verlichte straten. 2 groepen jongeren ontmoeten elkaar. ‘ Buenas noches o buenas dias’ , hoor ik. Een mooi kerkplein met appelsienbomen en palmen. De kerk heeft 3 prachtige portalen.

Weer de zandweg met keien op. Een jongeman laat zijn 5 honden uit. Voorbij een varkensboerderij. De dieren kunnen binnen of buiten. Ze liggen daar lekker lui te wezen in al hun glorie. Enkele zijn nieuwsgierig en komen kijken. Ze maken ook ruzie en blaffen mekaar af.

Op en neer door olijf-en wijngaarden. Het groen licht mooi op bij lage zon: olijfgroen, grasgroen van de wijnstokken, vaalgroen van de plastic kokers die de jonge plantjes beschermen. Een boer snoeit de opslag ( = de jonge scheuten) weg onderaan de stam van de olijfbomen.

Om 8 u al mijn hoed opgezet. Hoger op de heuvels een pad met rode aarde en stenen. Dag konijntje. Ha, daar zijn ze weer, de struiken die ik al mijn hele tocht tegenkom. Sandra wist ze te benoemen: RETAMA of bezemstruik. Ze groeien ook in Noord-Afrika en het Midden-Oosten. Bedankt voor jullie schaduw af en toe! Als ik ze zie naast een olijfboom valt de kleur toch lichter uit.

Mijn waterflesje aangevuld met water uit de thermos. Heerlijk koel! In de albergue in Zafra was er een koelkast in de eetkamer. Op de top bewonderenswaardige eeuwelingen van olijfbomen. Eens kijken wie het haalt, de krekels of ik met mijn lied:

‘ Through many dangers, toils and snares, we have already come. ‘t Was Grace that brought us safe thus far. And Grace will lead us home.’

Hier en daar is Villafranca de los Barros te zien. Enkele hindernissen: voorzichtig de spoorweg oversteken, de kust is veilig. Langs de N 630 onder de autosnelweg. Nog een lange zandweg naar het stadje, klimmen natuurlijk. Ik sta het bord ‘ Bienvenidos’ te fotograferen. Een mevrouw stopt met de wagen. ‘Het is veel te warm, zegt ze, ik breng je naar de herberg’. De albergues zijn gesloten.Ik logeer in Pension Casa Perin. € 25 voor een smaakvol ingerichte kamer met airco, met gebruik van de keuken en de patio en een glas witte wijn toe. Wat wil je nog meer? Ingeschreven om 11.55 u.

‘S Middags eet ik in een bar raciones: een slaatje met gerookte vis en carrillera estofado ( varkenswangetjes). Zout genoeg binnen! Wat doet de siësta deugd!

Het stadje ligt midden de vruchtbare streek ‘ Tierra de los Barros’ en heeft 2 kerken: een gotische Santa Maria del Valle en een barokke La Virgen de la Coronada. Alles potdicht op zondag. Toch 2 fruitsapjes kunnen kopen voor morgenvroeg met een energiereep van thuis als ontbijt. Morgen nog 1 lange tocht …

Van Fuente de Cantos naar Zafra, 25 km + 5 km ‘s avonds, 23 tot 37 graden

Met de vensters en de deur open geslapen, zoals de kelner mij aangeraden had. Er is toch niemand anders op de gang. Om 5.25 u de deur uit. Op een bankje aan het kerk mijn gps-track ingesteld. Geklepper. Verstoor ik de ooievaars?

Na de Ermita de San Juan de duisternis in. Nieuwe maan. Alleen Venus, de ochtendster schittert in het oosten. Stoppelvelden, ros bij het ochtendgloren, goudgeel bij zonlicht. Wijngaarden.

Anders dan de vorige dagen gaat de tocht vandaag door 2 dorpen. In Calzadilla de los Barros een ommetje gemaakt naar de bar en de kerk De San Salvador is gotisch-mudéjar van stijl. Mudéjar betekent met moorse invloed bv gebruik van baksteen en azulejos. Pech! Op zaterdag gaat de bar niet vroeg open ( 7.30 u ), op weekdagen wel…

Even gerust op platgewalst hooi aan de kant. Om 9 u mijn zonnehoed opgezet. De zandweg met keien loopt door open, weliswaar heuvelend landschap zonder schaduw: stoppelvelden, wijn- en olijfgaarden.

Appelpauze om 10.30 u onder een afdak. Er is geen tafel of bank, wel een muurtje om op te zitten. Kom, weer op weg. Felblauwe bloemetjes van wilde cichorei. Ik sta even met de hoed in de hand in de schaduw onder een vijgenboom rechts. Een auto stopt. ‘Quieres montar? ‘ Claro que si, señor! Muchas gracias! ’ Een lift van enkele kilometers naar het volgende dorp Puebla de Sancho Perez. De klokken slaan 12 u als ik in de bar zit. Een frisse cola en tonic met gratis borrelnootjes. Ook deze kerk Nuestra Señora de Belén is heel oud en massief.

Om 13.50 ben ik in de albergue turistico Convento de San Francisco in Zafra. Heel hartelijk onthaald hier. Er is geen airco maar in de kamers met dikke muren in het klooster is het toch fris. Je kan hier ‘s avonds een warme maaltijd krijgen , alles samen € 21 . En ik mag gratis mee-eten met de mensen van de albergue : paella met fideagua en presa ibérico en watermeloen . Ik krijg er nog 2 glazen rode wijn bij van de streek. Had al gezien dat er bijna geen druiven op de wijnstokken zaten. De druiven zijn er maar eind augustus begin september. De wijn heet Ribera de Guadiana en wordt fris gedronken. Lekker hoor!

Inkopen gedaan voor morgen. Die kunnen tot vanavond in de koelkast. De stad bezocht. Eerst een tinto de verano in het kasteel, de huidige parador ( = een 5-sterren Spaans staatshotel op een historische plaats). Wie iets drinkt mag naar boven tot op de hoogte van de kantelen en kan ook het vergulde gewelf zien in de kleine kapel.

Het stadje heeft 2 markten met gaanderijen , een grote en een kleine. In de hoofdkerk Nuestra Señora de la Candelaria is net een trouw bezig. Alle chique dames wuiven zich lustig koelte toe met dezelfde witte waaiers. Grappig.

Ik word vertroeteld in de albergue. Salmorejo als voorgerecht ( = koude tomatensoep, iets dikker dan gazpacho) met ei en ham en bacalao dorado, een Portugees kabeljauwrecept. Als dessert een rijstpapje. Je waant je hier in de hemel! 3 glazen wijn gedronken vandaag: 2x rood vanmiddag en wit vanavond. Ik zal goed slapen. Ben weer alleen. Chiara en Laura zitten ook niet in de andere albergue, want de hospitaleros hebben contact met elkaar. Misschien zie ik ze morgen.

Van Monesterio naar Fuente de Cantos, 22 km + 5,5 km ‘s avonds, 19 tot 36 graden

De ochtendlijke routine duurt wat langer. Een metselaarstouwtje was losgeschoten, dus een nieuw lintje bevestigd aan mijn hoed. De sleutel van de voordeur in de brievenbus gedeponeerd, maar hoe het ijzeren hek voor de deur openen? Oef, gewoon openschuiven in het midden.

Om 5.45 u vertrokken. Heb nu reservebatterijen, mijn hoofdlampje op maximum gezet. Is comfortabeler! Via pechvarianten = de weg van het vee. Koeien en schapen waren mij voor gezien de vlaaien die ze achterlieten.

In Extremadura wordt de camino aangeduid met grijze granieten kubussen. Vooraan zie je de kleuren van Extremadura : blauw voor de hemel (soms lijkt het wel blauwgroen, moet ik toegeven) en geel voor de zon en voor het hooi op het land. Bovenaan staat de boog van Caparra gebeiteld; dat is een Romeinse stad in het noorden van Extremadura, met een Romeinse weg die de richting aangeeft.

Rechts van mij een gemetseld muurtje met opgestapelde stenen, het zwarte silhouet van een grillige steeneik, en daarachter de rode gloed van de opkomende zon. Telkens uniek, de dageraad!

Een koe staat te grazen, haar koebel klinkt mee. We verlaten het grondgebied van Monesterio, hasta pronto!

Om 9 u mijn hoed opgezet. Een heel ander open landschap nu, een weids panorama met aan de horizon de beboste toppen van de siërra. Vrij dor. Weinig steeneiken. Alleen een soort struik die ik niet kan identificeren gedijt hier. De struik is anderhalve tot 2 m hoog, heeft dunne twijgen onderaan, olijfkleurige lange naalden en niervormige zaaddoosjes. een slingerend pad. Glooiende stoppelvelden. Bruine lappen omgeploegde aarde. Mijn eerste beek ( arroyo) overgestoken. Geen probleem.

Nog 7,2 km naar Fuente de Cantos. Appelpauze onder een zeldzame steeneik. Klimmen en … Fuente De Cantos is al te zien … op de volgende heuvel. Gerust op een bank aan de Villa Camino de Santiago: 114 km naar Sevilla, 889 naar Santiago! Onbewust ben ik aan het scanderen ‘ un tinto de verano por favor’.

Om 12.40 u aan een bar aan de kerk. Jammer, de albergue Convento de los Frailes de Zurbaran is al 4 jaar gesloten. Ook de privé albergue ontvangt geen pelgrims meer. Ik kan terecht in Pension Casa Vicenta. Geen airco, de individuele kamers ( € 15 ) geven uit op het zuiden, de dubbele ( € 25 ) op het noorden. Rarara, wat kies ik?

Een menu del día ter plaatse. Warme groenten ( menestra de verduras) en gefrituurde vis ( cazon en adobo), chocolade dessert en een glas witte wijn . En ik krijg een gunstprijs: € 25 voor de dubbele kamer en het uitgebreide menu. Waar heb ik dat aan verdiend?

Geslapen tot 18 u. Fuente de Cantos is de geboorteplek van de beroemde 17de eeuwse Spaanse kunstschilder Zurbarán. Hij is vooral bekend voor de manier waarop hij gewaden schildert bv. pijen van monniken. ‘s Avonds nog de weg verkend voor morgen. Helemaal tot de vroegere albergue gewandeld. Niet nodig. De camino vertrekt aan de Ermita de San Juan. Goed om weten.

Van El Real de la Jara naar Monesterio, 21 tot 34 graden, 23 km + 3 km ‘s avonds

Het wordt klassiek als ontbijt: yoghurt met een stuk fruit. Rond 15 u kan ik warm gaan eten, en ‘s avonds in de albergue eet ik brood met kaas of ham + een bord tomaat, komkommer met olie en azijn. Veel smakelijker dan droog brood bij de picknick!

Om 5.25 u opgestapt. 21 graden. De deur uit, naar links en todo recto! Een fluitje van een cent, tenminste als je niet bang bent van de duisternis! Valt nog mee … Oei! Is me dat schrikken: 2 ogen reflecteren, een stier staat dwars op het pad!

Een grote gebeeldhouwde schelp opzij van de weg ( zelfs te zien met een hoofdlampje) en een welkomstboodschap. Vanaf nu stappen we door Extremadura.

Stemmen achter mij: Chiara en Laura, uit Sicilië, weet ik nu. Zij waren gelogeerd in een uithoek van het stadje en moesten een hele weg afleggen om op de camino te geraken. Bergop kan ik hen niet bijbenen, die lichtvoetige meisjes! Zij wandelen op sandalen. De eerste dag al had Chiara een open wonde aan haar linkervoetzool. In Guillena ging ze naar de medische hulppost , nu draagt ze sokken in haar sandalen …

Net voor zonsopgang dromerig licht op de bergen voor en naast mij links. Rinkelende belletjes: een kudde schapen met een grote B op hun flank geschilderd. Er druppelt water langs mijn been . Wat nu? Mijn thermos is gebarsten !!! Daar gaat de gouden tip van Victor! Ik had hem gisterenavond helemaal gevuld, had beter wat ruimte gelaten … De kracht van water… Voorlopig in een plastic zak gehuld en met pleisters proberen op te lappen in het café net voorbij de moderne Ermita de San Isidro Labrador.

Koffie en appelsiensap. Kort langs de N 630 onder de autosnelweg door. Aan de oorspronkelijke Ermita de San Isidro ( helemaal vervallen) start een paadje in de schaduw van eucalyptussen. Om 10.15 u mijn hoed opgezet. Langs beboste hellingen. Veilig manoeuvreren om de N 630 over te steken. Een grindweg nu. Een nijdige klim naar La Cruz del Puerto ( 750 m) . Appelpauze . Monesterio is al te zien. Om 12.50 u een aperitiefje in een bar, dat heb ik wel verdiend. Tinto de verano = een scheut rode wijn, veel ijs en citroenlimonade. Heel verfrissend! En je krijgt er een gratis tapa bij.

De officiële herberg Las Morenas is weer een heel stuk van de camino verwijderd. Chiara en Laura gingen er naar toe. Ik stap verder tot Hostal Extremadura ( op de camino zelf) : € 12 voor pelgrims en enkele euro’s meer als je airco wil. Niet getwijfeld! Ondertussen al nieuwe batterijtjes gekocht voor mijn hoofdlampje en een nieuwe aluminium thermos. Jammer, ze hebben er geen van een liter, wel van 0,75 l. De verkoopster glimlacht om mijn pleisters, maar ze hebben wel geholpen tot hier !!!! Als middagmaal kies ik een slaatje en een tapa presa ibérico = minder vet dan secreto ibérico. Monesterio is dé stad van de jamon ibérico. Op de rotonde aan de N 630 prijkt een reuze ham in cortenstaal. Smaakt heerlijk dat stukje varkensvlees!

Ook hier is er een zwembad ( was al het geval in Almaden de la Plata en in El Real de la Jara). Jongeren trekken er ‘s avonds massaal naar toe. Ik ga liever nog eens naar de oude Iglesia de San Pedro Apostol in baksteen en metselwerk met natuursteen in verwerkt. De kerk gaat net open, om 20 u is er mis, maar ik moet wachten voor een stempel tot de pastoor komt. Ondertussen het moderne Centro de Interpretacion General de la Via de la Plata bezocht over de legenden en mythen rond St-Jakob. En ook over de eeuwenoude oorsprong van de Via de la Plata ( al een handelsweg ten tijde van de voorhistorische Iberiërs en later een geplaveide Romeinse weg van zuid naar noord via bergpassen en doorwaadbare plaatsen in rivieren).

Avondmaal op mijn kamer met gazpacho en verse ananas extra. Wel te rusten!

Van Almaden de la Plata naar El Real de la Jara, 18 km, 22 tot 32 graden

Iets langer geslapen, ik hoef niet veel kilometers te doen vandaag. Na mijn yoghurt en nectarine vertrek ik om 5.50 u. 22 graden, ideaal! Schaars straatlicht. Vanaf de Plaza de Toros onverhard. PIKKEDONKER ! Ik zet het geluid aan van mijn OsmAndtrack. De stem verwittigt mij als ik afwijk van het pad, maar niet als ik hervat in de omgekeerde richting. Hé, daarstraks was de oranjerode gloed van de opkomende zon rechts van mij, nu links… Om 6.45 u sta ik weer aan de Plaza de Toros. Een ommetje gemaakt…

Het is nu toch al klaar. Voorbij de Cerro de los Covachos waar blauw, wit en roze marmer ontgonnen werd. Heuvel op en heuvel af, langs de hellingen van de Siërra Norte de Sevilla. Mooi, mooi, mooi. Vandaag wordt het de camino van de verwondering, door de dehesa met steeneiken, struiken en kruiden. De gaspeldoorn heeft nu crèmekleurige aren in stervorm. Af en toe moet je metalen hekkens openen en sluiten. Langs een prachtig, okeren herenhuis Finca La Postura. Een paard hinnikt, ik geeuw terug. Hier en daar een vijver waar de steeneiken in weerspiegelen. Soms moet je op dit traject beken overgeraken, in deze hitte liggen die allemaal droog.

Hé daar heb je ze de fameuze Iberische varkens, Pata Negra. Knorrend wroeten ze met hun snuit in het stof. Mijn schoenen zijn bestoft, maar zij nog meer !!! Een loslopende hond laat mij met rust. Een stofwolk, tegenliggers: een kudde schapen verlaten hun stal, er is geen herder bij, alleen een hond. Varkens wroeten , en wroeten en zuchten erbij. In de hoogte weiden er witte en bruine paarden.

Pittige beklimmingen en dito afdalingen. Wie heeft er hierboven een metalen stoel neergepoot? Uitnodigend in de schaduw, in de zon, liever niet… Appelpauze gezeten op een caminopaaltje. Kniehoog, net gepast. Gezoem achter mij. Insecten??? Nee, ik zit net onder een elektriciteitsleiding. Klutsend water. Ik betrap een groepje varkens in een vijver. Ze vluchten weg als ik ze opschrik, maar ze komen op hun dooie gemak terug. Ze pootjebaden, vleien zich neer, zwemmen wat. Ze genieten van het moment … Leven als een varken in een ondiepe vijver !!! Ze lopen hier vrij rond. Vandaar dat we niet mogen vergeten al die hekkens telkens te sluiten met grendels.

Om12.15 u in El Real de la Jara. In de gemeentelijke albergue woont nu een Oekraïense familie. De albergue privada is gesloten. Achter de San Bartolomékerk vind ik de Casa Rural Molina, € 12 voor een overnachting. Een groot huis met heel veel gordijnen en deuren en vensters die open staan voor de tocht. Vriendelijke mensen. De mevrouw zal morgenvroeg mijn thermos water uit de diepvriezer halen iets voor 5 u !!!. Tof !!!

Gegeten in een bar. Het restaurant waar je een menu del peregrino kunt krijgen is gesloten. Een Cesarsalade met kip en crujiente: knapperige snippers gerookte ham. Naar Spaanse gewoonte komen ze meteen ook met het hoofdgerecht: zwaardvis. Lekker en niet duur. Siësta. Inkopen. Chiara en Laura verblijven in een duurder hotel vandaag, Laura moest na de middag een on line jobinterview afleggen.

’s Avonds op de patio van de casa rural gegeten: tomaat, komkommer met olie en azijn, brood met kaas en papagayos als dessert. Leve de olijfolie! ( ik heb individuele portietjes olie en azijn gevonden in de supermercado).

Van Castilblanco naar Almaden de la Plata, 29 km + 3,5 km ‘s avonds, 26 tot 38 graden

Yoghurt, met banaan als ontbijt. Iets in het gastenboek geschreven voor Victor en afscheid genomen om 5.10 u. 26 graden. Vandaag is het niet moeilijk om de camino te vinden als er geen straatlicht meer is. We stappen 16 km op de lokale weg SE-5405. Links stappen. De witte strepen volgen en opzij gaan als er een tegenligger komt, maar er is weinig verkeer. Alleen honden, krekels en even later hanen te horen. Een heldere sterrenhemel met een dunne maansikkel. Als ik wil drinken sta ik naast een verkeersbord, heel veilig, want dat reflecteert goed als er automobilisten aankomen.

Al iets meer dan 8 km gestapt als de zon opkomt om 7.30 u. Ik neem me voor om geen foto’s te nemen voor 9 u, want dat is de meest frisse periode. Na 9 u klimt de temperatuur steil omhoog. Ik maak 2 uitzonderingen. 1 van mijn schaduw met mijn zonnehoed bengelend aan mijn musqueton en 1 van een boerderij met grote, rustieke olie- of wijnvaten. Een golvend parcours door de Siërra Norte de Sevilla. Jonge stieren in de wei. Enkele van hen zullen een heldhaftige dood sterven !!!

De weg loopt door de Dehesa Yerbabuena ( dat is ook de naam van de boerderij waar ik langskom = glooiende weiden met mals gras ( in de lente) en hier en daar steeneiken) . Lawaai van grasmaaiers. 6 mensen maaien het hooi weg van de kant van de weg. Ze weten meteen voor wie ze het doen: de pelgrims, want ik kom net naar boven gekropen!

Om 9.30 u mijn zonnehoed opgezet en om 10 u sta ik aan het begin van Parque Natural El Berrocal. Kurkeiken: prachtexemplaren! Volop genieten van het landschap! Aan de Casa Forestal liggen hele stapels natuurlijke kurk, klaar voor bewerking. Er is ook een bron waar je water kunt tappen. Ik draag 2,25 l water, volgens Victor ruim genoeg om de dag door te komen, maar ik tank toch maar 1,5 l bij. Het is bronwater, en dus niet behandeld (no tratada sanitariamente). Zo wast de gemeente haar handen in onschuld, mocht er iemand ziek van worden. In mijn gidsje staat dat je er gerust van mag drinken. Victor gaf gisteren nog een gouden tip: mijn thermos met reservewater moest ik in de diepvriezer leggen, dan heb je lekker fris water als je het nodig hebt! Klopt! Mijn drankflesje daarmee gevuld, en de thermos en een extra flesje met bronwater.

Wat gerust. Een brede beek loopt over de weg. Er zijn stapstenen, naar mijn gevoel ver van elkaar verwijderd. Je moet bijna springen van de ene naar de andere steen. Maar de beek ligt nu natuurlijk ‘kurk’-droog!

Ik moet klimmen van 365 m naar 565 m. Er zit een keitje in mijn schoen. Geen mieren gesignaleerd. Mijn bronwater al aangesproken. Een col van 1ste categorie … Stap voor stap, parasoldennen, eucalyptusgeur. Uitblazen in de schaduw, geeuwen, tik-tik-tik-stok, drinken, schaduw , steen, zit , 322 m, hoed, vastknopen, 2,5 km naar Mirador El Calvario. Vandaag stap ik voor president Zelenski en zijn dappere bevolking. Aan mijn kalvarie komt een einde, die van hen begint misschien nog maar pas …

Een metalen hek, tirar, pull, wind, middaghitte, zigzag stappen. Kort voor de top een herdenkingssteentje voor een pelgrim die hier het leven liet: Laurent Michel, op 4/ 9/ 2016. God geven hem de eeuwige rust. Zijn medepelgrims eren hem met een saluut.

Oef! Ik ben eindelijk boven. De klokken van Almaden de la Plata slaan 3u. Een melding: de i-Phone moet afkoelen voor je hem kan gebruiken ! Ik ga voorzichtig naar beneden, want ook de afdaling is steil. Om 3.30 u gaan eten: ensaladilla de patatas con gamba’s ( aardappelsla met garnalen) en de eerste albergue genomen die ik vind, een albergue privada Casa de la Concha. Ik zoek Chiara en Laura nog op , maar ze zijn niet in de albergue municipal, wel in de albergue Casa del Reloj. Het is daar zeer heet ( zonder airco). Ik trakteer hen nog voor mijn naamfeest: vandaag Sint Anna, 26 juli.

Van Guillena naar Castilblanco de los Arroyos, 16 + 3 km, 32 tot 45 graden

Om 5.30 vertrokken. Chiara (25) en Laura (23) zetten vroeger aan, al om iets voor 4 u. Nog ontbeten in de albergue met 2 madeleintjes, confituur en koude melk. Lekker! Een verrassende 32 graden bij het vertrek; om 6u kan het regenen, er valt geen druppel. Tot de brug over de Rivera de Huelva straatlichten. Altijd een spannend moment als je je hoofdlampje omdoet … en inderdaad weer wat zoeken. Ik volg nu de track op OsmAndMaps van het compostelagenootschap, maar ben er nog niet zo handig in. Gelukkig kan ik combineren met het boekje La Via de la Plata ( Gérard Camino) van een vriend.

Koffie en een cola. Daarna een zalige, onverharde weg tussen olijfgaarden en aanplantingen van citroenbomen. Hmmm … wilde venkel. Goed zo, broeder zon, stop je maar even weg achter wolken. Een bouwvallige kasteeldonjon in een immens zonnebloemenveld. Heuvel na heuvel olijfgaarden en stoppelvelden.

“ Amazing grace, how sweet the sound, that saved a wretch like me! I once was lost, but now I’m found, was blind but now I see …” Een veerooster !?! Door mediterraan bos nu: kruiden, struiken en lage bomen. Schaduwrijk.

Om 10 u de zonnehoed opgezet. Uitgegleden in een dalend stuk op zand en keien. Mijn rechterbeen is wat geschaafd. Geen erg! Wel beter opletten … Krekelconcert.

‘ Animo! Nog 6,8 km te gaan. ‘ Onder een steeneik mijn jasje uitgespreid om 10.45 u . Appelpauze. Hoe is het mogelijk? Er kruipen alweer enkele mieren in mijn zakje met madeleintjes en mariaatjes dat aan mijn musketon hangt. Heel cynisch knijp ik ze dood. Voilà!

Nog 4,8 km naar Castilblanco langs een lokale weg. Ik hoop op een lift. Lukt niet of toch, even verder staat een auto te wachten waar hij kon stoppen. Heerlijk: airco! Lieve mensen! Ik krijg onmiddellijk een gekoeld appelsiensapje. Om 12.30 u aan de albergue de peregrinos. Oef! 45 graden ondertussen … Chiara en Laura komen binnen, volgeladen met boodschappen. Ze waren hier veel eerder, al om 9.30 u. Hoe doen ze het?

Ik moet even wachten op de hospitalero. Hij schrijft me in om 13.15 u. Een supergastvrije vrijwilliger Victor uit Malaga. Hij neemt alle tijd om ook de weg voor morgen uit te leggen en deelt zelfs zijn middageten met mij: soep met aardappelen en groenten, viskroketjes met tomaat en een peer. Verplichte rust !!!

Castilblanco is om 17 u een ingeslapen stadje. De bars zijn dicht, behalve een Döner Kebabzaak. Cola gedronken, geld afgehaald en inkopen gedaan. Er zijn 8 verlaten ooievaarsnesten aan de kerk. Victor vertelt me dat de nesten niet verlaten zijn, overdag zijn de ooievaars op zoek naar eten . Ze komen maar ’ s avonds terug naar hun nest. Dan zit ik al lang in bed! Kleurige slingers. Vanmorgen was er een mis voor St- Jacob: 25 juli , zijn feestdag. De slingers zijn voor de plaatselijke madonna die in processie van haar ermita naar de kerk gebracht werd in juni. Avondeten met zijn vieren: Victor en zijn peregrina’s . Smaakt beter dan alleen ! Tot morgen!

Van Sevilla naar Guillena, 26 tot 43 graden, 17 km

Om 5.15 u vertrokken. 26 graden in de straten van Sevilla, 24 graden voor zonsopgang. Gisterenavond met de gastvrouw van de jeugdherberg de weg uit Sevilla overlopen. Ik moet stappen in de richting van de hoge Torre de Sevilla en ja, daar zijn ze, de schelpen en de gele pijlen. In het donker even zoeken om de toegang te vinden tot de fiets- en voetgangersbrug Puente de la Señorita over de brede Rio Guadalquivir. En dan het pad op naar Santiago! Koffie en appelsiensap in Santiponce. Van de jeugdherberg kreeg ik kleine croissantjes mee als ontbijt.

Om 9.45 u aan de Romeinse, archeologische site Italica. Pelgrims mogen die gratis binnen. Dat kan ik mij nog permitteren. Een prachtig bewaard amfitheater voor 25 000 toeschouwers. Er werden gladiatorengevechten georganiseerd. In de Romeinse stad hebben la Casa de los pájaros ( = vogels) en la Casa del Planetario de mooiste mozaÏekvloeren. Indrukwekkend!

Om 10 u weer op weg. En onmiddellijk biedt een jongeman mij aan mij te brengen naar Guillena verderop. Zo’n aanbod sla ik niet meer af na de hitte van de vorige dagen! Om 10.15 u levert hij mij af aan de albergue ‘ La Luz del Camino’. Je mag Pilar opbellen en na 20 minuutjes staat haar vriendin daar om mij binnen te laten. De witgeschilderde muren zijn volgeschreven met dankwoordjes voor Pilar! Omdat ik de eerste ben heb ik een kamertje voor mij alleen. En om 11 u arriveren er 2 Italiaanse meisje, de zussen Chiara en Laura. Ze zijn al om 4 u gestart uit Sevilla en willen helemaal tot Santiago geraken! Goede moed !!! Het ergste stuk vandaag was juist wat ik overgeslagen heb. Weer eens geluk gehad! Ik heb 17 km, zij 25 km vandaag.

Een deel van de zondagsmis meegemaakt. De preek gaat net over het Onze Vader. Interessant! “ Geef ons ons dagelijks brood” = wees niet bezorgd voor de dag van morgen! En “ Vergeef ons onze schulden zoals wij vergeven aan onze schuldenaren” = een oproep tot sociale bekommernis en solidariteit. Dit is de passage die mij zo getroffen heeft toen ik de camino francès deed, net na Cruz de Ferro. Had een hele speciale betekenis voor mij. Nog altijd een van mijn favoriete zinssneden…

In de bar francès eet ik voor het eerst een menu del peregrino: eindelijk een slaatje, een groot stuk schelvis ( merluza frita) en meloen als dessert. De dag van Utrera kon ik geen hap binnenkrijgen door de hitte.

Douchen en de zondagsrust respecteren… Om 18.30 u komt Pilar om alle ventilators aan te zetten. Ze geeft nog een tip om morgenvroeg iets meer licht te hebben bij de start, een kleine inkorting. Altijd welkom zo’n goede raad! Ik schrijf op de muur “ Somos como pequenos ninos escribiendo en la pared! Muchisimas gracias Pilar! “ = We zijn als kleine kinderen die op de muur schrijven, veel dank Pilar!

Van Alcala de Guadaíra naar Sevilla, 26 km, 24 tot 42 graden

Om 5.30 u vertrokken. Verlichte straten tot aan de Santiagokerk en de drakenbrug. Daarna een pad langs de rivier de Guadaíra. Een weelderige plantengroei hier, maar nu zijn er enkel krekels en duisternis. Enkele watermolens waar graan gemalen werd, getuigen van de tijd dat Alcala bekend was voor zijn uitstekende bakkerijen. Veel konijnen en de bijhorende strontjes op het pad. Grote, decoratieve uitgedroogde cactussen met groene uiteinden. Een holle eucalyptus met bierflesjes , blikjes, papier en karton. Spanjaarden nemen het niet nauw met hun afval! Een wolk stof aan de einder: een herder trekt met zijn kudde schapen over de geoogste akkers, te ver om te fotograferen jammer…

Aan het Canal del Bajo Guadalquivir wijken de pijlen af van de beschrijving. Een vriendelijke fietser kijkt mijn beschrijving na, het is inderdaad korter. Ik waag het erop. En wonder boven wonder, mijn track verschijnt weer met de melding ‘je volgt de route in omgekeerde volgorde, dit is misschien moeilijker.’ Er zijn herkenningspunten : de Decathlonwinkel, een Shell benzinestation. De bediende vertroetelt me. Koffie, fris water, hij stopt mijn flesje in de koelkast, ik krijgt zelfs zijn eigen appel als ik naar fruit vraag + een stempel en gratis een extra zonnehoed van Shell! Opgeknapt . Wat doet het deugd als je zo’n hartelijke mensen ontmoet!

Een kwartier verder merk ik pas dat ik mijn flesje water vergeten ben. Nog teruggekeerd. We zijn beland in het industriepark El Pino van Sevilla. Altijd rechtdoor, kilometers aan een stuk. Het lijkt wel de weg van plastic flessen, blikjes, brikjes, papier en karton! Wel nettere straten vanaf Parque Amate.

Om 12.35 u aan de achterkant van de kathedraal. Eerst nog wat gedronken ( appelsiensap en tonic). Ik bezoek de kathedraal op mijn gemak. Mijn stokken en rugzak kan ik achterlaten aan de loketten. Majestueus, overweldigend, ongelooflijk rijk. Christoffel Columbus heeft hier zijn praalgraf. Het hoofdaltaar heeft een retabel met 44 scènes in hout gebeiteld. Er is 80 jaar aan gewerkt. Een prachtige geschilderde Madonna: Santa Maria de la Antigua, waar de 18 resterende bemanningsleden van Maghelhaens expeditie rondom de wereld ( ze waren met 5 schepen en 234 matrozen vertrokken) een dankgebed uitspraken.

Ook de giralda beklommen, de vroegere toren van de mezquita. Geen treden wel een hellend vlak met 35 zijden. De aankondiger van de gebeden kon er te paard naar toe in de moorse tijd. Een prachtig uitzicht op de patio de los naranjos (= appelsienbomen) én ook op het moorse paleis, het Alcázar met zijn feeërieke patio’s en tuinen.

Mijn gsm laat het afweten, te veel pracht en praal! In een restaurant kan ik hem weer opladen. Ik eet een koude schotel: tomate con melva: met ingeblikte tonijn.

In de jeugdherberg Triana Backpachers worden pelgrims goed ontvangen . Gerieflijke kamers met 2 stapelbedden. Iedereen heeft een eigen lampje en stopcontact aan zijn bed. Boven op het zonneterras is er zelfs een jacuzzi! Bij mij slaapt een Marokkaans meisje dat goed Frans spreekt. Vanavond enkel nog naar de supermercado. Mijn resterende kaas en kippenbouten zijn voor de vuilnisbak: te lang mee in de hitte gezeuld!

Einde van de Via Augusta van Cadiz naar Sevilla . Morgen begin van de Via de la PLata, in mijn geval tot Mérida.

Van Utrera naar Alcala de Guadaíra, 21 km, 24 tot 41 graden, ‘s avonds nog 5 km

Om 5.30 u vertrokken. Gisterenavond had ik alleen 2 yoghurtjes gegeten en mijn hoed voorzien van touwtjes. Ik heb altijd metselaarstouw mee op camino, met een kleine veiligheidsspeld krijg ik het touw door het (synthetisch) stro. Zo kan ik de hoed vastmaken aan de musketon vooraan, waar ook mijn waterflesje hangt. Een banaan ‘s morgens geeft energie. Met Google Maps ga ik naar Calle de la Vera Cruz vanuit mijn pension. Ik hoef niet naar het vertrekpunt te gaan: de prachtige Santiagokerk in het centrum. Ik ging er gisterenavond naartoe. Ze gaven mij een stempel en 4 fotootjes van de heiligen die ze daar vereren: Santiago, Santa Ana, Maria Santissima del socorro en Nino Jesus del socorro. Goed gezegend dus!

Vreemd, de route komt niet te voorschijn op mijn gsm. een koffie uit een automaat gedronken en teruggegaan naar het bureau van de lokale politie in de straat. Ze krijgen er ook de route niet in, maar brengen mij met de wagen naar de plaats van de gele pijlen. Todo recto! Gracias! De politie mijn vriend , ik kan het alleen maar beamen… 24 graden nu. Een wegje temidden van olijfgaarden. Super! Veelstemmig hanenkoor, blaffende honden en krekels. Nog een Pepsi gekocht. Ik leef tegenwoordig van energiedranken! Droge zandkoekjes ( Mariaatjes) als ontbijt, doorgespoeld met veel water.

Om 9 u mijn hoed opgezet. Nu door open veld langs zonnebloemen en geploegde akkers. Ik scandeer: Capuejer Cuerlascabutalcase , naar mijn slaapplaatsen: Cádiz, Puerto Real, Jerez, Las Cabezas, Utrera, Alcala de Guadaíra, Sevilla .

Om 11 u een heuvel op met bomen! Oef! Al 36 graden. een laan eucalyptussen geeft schaduw. Van hier kun je Alcala de Guadaíra zien liggen.

Om 12 u een tonic in de eerste bar. Ik word opgebeld door mijn hoteleigenaar Casa del Cura. Hij spreekt heel snel, maar geeft mij door aan zijn moeder, een lerares Frans. Nog een half uurtje te gaan. Vandaag ben ik een voorbeeldige pelgrim: vroeg vertrokken en om 12.50 u aangekomen. Joepie !!! Een authentieke , ouderwets bemeubelde kamer met schommelstoel en een even oude douche met een lavadero ( waar je je kleren uitwast) en een tendero ( waar je ze uithangt). Slaap inhalen …

Om 18 u ga ik op wandel in het oude stadscentrum. eerst mij nog insmeren tegen de zon, 41 graden! Het hotel bevindt zich juist achter de Iglesia San Sebastián. Startpunt voor morgen is de Iglesia de Santiago. Nog naar de unieke brug in de vorm van een draak met op de achtergrond het moorse kasteel, uittorend boven de Rio Guadaira. Mijn stempel gehaald in de Santiagokerk, net voor de avondmis. en warm gegeten vandaag: kleine porties tortilla de patatas en gefrituurde sardientjes! Smakelijk!