Van Las Cabezas naar Utrera, 42 graden, 34 km met de wandeling ‘s avonds erbij

Om 5.30 u vertrokken met een appel en de stokken in mijn handen. Nog kaas gekocht. Lekker fris buiten. Om 5.45 u met mijn hoofdlampje aan. De katoenvelden worden al besproeid. Na het benzinestation beginnen de problemen. Ik vind het pad niet. ‘ Je verlaat de route’. De brug over de autoweg over gestapt. Alweer: ‘ Je bent de route kwijt’. Het meisje van het benzinestation kan me niet helpen. De Guardia Civil stopt daar. Een van de twee agenten is vorig jaar naar Santiago gefietst. Het wegje vinden we niet met zijn tweeën. Hij laat me 2 keer over de balustrade van de autoweg klauteren. MIjn broek niet gescheurd. Als ik langs een zonnebloemenveld stap kom ik verder op het wegje. De politie , mijn vriend! Tijd verloren, maar enfin ik ben op het goeie pad én het wordt klaar. Het is echt een dilemma : je moet ‘s morgens vroeg vertrekken om de middaghitte te vermijden, maar het is donker tot 7 u. En met je hoofdlampje alleen vind je niet altijd meteen de goeie weg. Bij klaarlichte dag had ik het zeker gevonden!

Het blikje cola van het benzinestation vertrappeld en meegenomen om later te deponeren. Grotendeels langs onverharde wegen. Even langs de autoweg , langs bevloeiingskanalen, langs de spoorlijn. Een eenzame weg vandaag. Geen stadjes onderweg. Mijn blikje rammelt vrolijk, beter dan het autogeraas daarstraks. Geprobeerd te plassen. Gaat niet. Je moet hier minder door het vele zweten. Zo gemerkt dat mijn reservethermos water niet goed afgesloten is. Water verspillen is hier niet aan de orde!

Naast het kanaal veldbloemen: wilde hyacint, lisdodde, kattenkruid, geur van wilde venkel. De zonnebloemen zijn hier groter! Om 11u brunch. Stel je er niet veel van voor: brood; kaas, tomaat en … lauw water. Om 12 u een ommetje gemaakt naar het enige huis op de weg. Ik kan er mijn watervoorraad aanvullen en krijg nog 2 flesjes ijsgekoeld water extra.

Water OK, de hitte minder! Nog 12 km naar Utrera. Ik kan kiezen, de autoweg of het pad naast de spoorweg. Ik overschat mezelf en stap naast de spoorweg. In het begin nog regelmatig schaduw van ‘duinaveruit’ ( volgens Obsidentify), daarna vlakke zon …

Ik verlaat het pad en ga naar arbeiders in de katoenvelden. Ze zijn aan het werk, het zijn geen toeristen! De leidingen zijn kapot, ze moeten die herstellen. Ik spoel mijn handen en polsen aan de lekkende kranen en maak mijn hoed nat. Zo opgezet voor verkoeling!

Een kwartiertje gerust in de schaduw en teruggekeerd. Gelukkig komt er een auto voorbij. De mensen moeten naar Jerez, maar ze zijn zo vriendelijk om mij eerst in Utrera aan een bar af te zetten. Wel mijn praktische hoed vergeten in hun auto …

Om 3.45 u in de bar in Utrera. Mijn eten smaakt mij niet. Ik vraag om het mee te nemen en leg uit dat ik zonder hoed nog 22 min naar mijn hotel moet stappen. Iemand aan de bar hoort dat en brengt mij onmiddellijk naar Pension Hidalgo I. Oef! Om 4.45 u aangekomen.

Gelukkig is het de laatste dag dat ik zoveel km stap. Nog 2 nieuwe blaren erbij ( zal aan het weer liggen, denk ik ) Siësta en nog wat rondgelopen in de stad . Mooie hoekjes. Een nieuwe hoed gekocht, niet zo licht als de vorige … Tot morgen! Wel te rusten!

Van El Cuervo de Sevilla naar Las Cabezas de San Juan, 27 km, 43 graden om 16 u!

Pas om 6 u vertrokken. Volgende hoofdstuk van de wederwaardigheden van een pelgrim. Mijn plastic zak met brood, kaas en komkommer krioelt van kleine miertjes! Als ik picknick, spreid ik nochtans altijd mijn regenjasje uit om op te zitten … De zak goed uitgespoeld in het bad en in de keuken afgeleverd voor de vuilniszak. Gelukkig kan ik hier zo vroeg al ontbijten. De bar zit vol met arbeiders die nog koffie komen drinken voor ze aan het werk gaan. Ideaal dit hotel Via Sevilla-Cadiz voor pelgrims: vlak aan het startpunt voor de volgende etappe met een ontbijt om 5 u.

Na een grondige inspectie van mijn rugzak stap ik op. Nog even teruggekeerd om naar het toilet te gaan. Heel kort langs de Nationale Weg IV , daarna de camino links op. Mijn hoofdlampje omgedaan, het is nog donker. De pijlen wijken weer af van de route op mijn gsm. Ik volg de pijlen, de landweg is toegankelijker . Gek! Mijn hoofdlampje weerkaatst in de ogen van een kat opzij van het pad. Hoge stapels vierkante strobalen en de eeuwige blinde zonnebloemen. Blaffende honden, veilig achter omheiningen. Ha de zon! ‘s Morgens geeft ze licht en straalt ze, na de middag bakt ze ongenadig.

Ik beland op de weg naar Lebrija, moet een afslag gemist hebben. Ik probeer te liften. Het lukt na een tijdje. De chauffeur zet mij af aan een bar in Lebrija. En daar zit ik weer op de route !!! Geluk gehad…

Fruit en een tomaat gekocht, in de bakkerij ernaast krijg ik gratis mijn broodje voor de picknick. Om 8.45 u weer op weg. Al om 9.30 u Mijn zonnehoed op. Langs een wegje met af en toe schaduw van o.a. olijfbomen en vijgenbomen.

Weer langs velden met die planten met roze en witte bloemen. Het blijken katoenplantages te zijn. Ook boomkwekerijen met jonge olijfboompjes en serres met bloemen en groenten. Het wordt de mooiste etappe tot nu toe, wel een lastige!

Ik stap vandaag voor de leden van ons Tabitakoor. Mijn lied voor deze tocht is “ Amazing Grace “, een oude Engelse hymne. In de jazzpianoles heb ik geleerd het lied te reharmoniseren. Dat betekent dat je de melodielijn behoudt maar er andere akkoorden onder speelt dan de oorspronkelijke. ‘ s Morgens gaat het heel goed om te zingen …

Rond 10 u nog wat gepeuzeld van de rest van mijn ontbijt, een tostada met olijfolie en tomatensaus( op een muurtje in de schaduw)! Langs een groot waterreservoir, Balsa del Melendo. Allemaal dennen rond het meer: schaduw! In een kanoclub ( club de piragüismo ) krijg ik een frisse Pepsi Cola aangeboden, gentilleza de la Casa! Tof!

We stappen al de hele tijd op een grindweg. De weinige auto’ s laten wolken van stof opwaaien. Ze rijden trager als ze me passeren!

In de schaduw mij een tweede keer ingesmeerd met zonnecrème factor 50. Net op tijd! Om 12 u gerust op een trap in de schaduw van een pompinstallatie aan een bevloeiingskanaal. Van de 2de tot de 3de brug stap je rechts van het kanaal. Net voor die 3de brug een ietsiepietsie schaduw van een struikje; daar mijn waterflesje dat ik vooraan draag aangevuld met frisser water uit de thermos opzij van mijn rugzak. Goed te zien waarom we van de linkeroever naar de rechteroever moesten . Gevaar ! De brede grindweg stopt op een bepaald punt en er is alleen een smalle richel naast het kanaal !!! Tot de 4de brug weer links en daarna sturen de gele pijlen ons het veld in. Mij eerst verstopt in een olijfboom om nog wat te knabbelen. De heuvel op, boven is er schaduw onder dennen. Toch weer mijn regenjasje uitgespreid en gaan zitten. Geen mieren te bespeuren. Nu zorgen dat ik geen gele pijlen mis. 13.50 u : hé, een stad boven op een heuvel en de gele pijlen wijzen in die richting. Misschien kan ik er zijn op een uur. De weg zigzagt naar beneden. Mijn watervoorraad slinkt snel; ik benijd de katoenplantjes die regelmatig besproeid worden.

Om 15 u aan het eerste hotel op de toegangsweg naar Las Cabezas de San Juan. Ik kan er eten: solomillo con ajillo . Wat een bord : 3 lappen varkensvlees met frietjes en veel … look!

Helemaal opgeknapt. Om 16.15 u kom ik buiten in een bakoven terecht. Moordend! Een chauffeur ziet mij aarzelen: 43 graden ! Hij brengt mij naar mijn hotel, 2 km verderop. Een engel uit de hemel! Muchas gracias! Al om 16.30 u aangekomen. Douchen en daarna tijd voor een verkwikkende siësta. Anderhalf uur geslapen. Nu nog mijn 3de blaar verzorgen in spiegelbeeld. Er is een handige, lage spiegel rechtover het bed. De blaar zit onderaan mijn 3de teen links. Gelukt!

Het stof van mijn bergschoenen geborsteld met een borstel van het hotel. Nu nog even op stap in het stadje. Nog 32 graden! Onder een luifel wordt er een waternevel gesproeid als verfrissing.

De Capilla de San Roque is vlakbij en ook de kerk van San Juan de las Cabezas. Het stadje heet zo omdat het veroverd werd op de Moren door de militaire orde van San Juan (= Sint Jan ). Las Cabezas slaat op de vele heuveltjes hier ( cabezo = heuvel, cabeza = hoofd ). Morgen kan ik gewoon van het hotel verder stappen. Goed om weten!

Van Jerez de la Frontera naar el Cuervo de Sevilla, 28 + 2,5 km, 37 graden

Om 5.30 u vertrokken. Geen levende ziel te zien, katten.. Hé lawaai van feestende mensen. Die Spanjaarden toch! De monumenten zijn niet verlicht, de straten wel. 2,5 km tot de Santiagokerk. Vandaar start mijn route langs brede lanen met in het midden een fiets- en voetgangerspromenade tussen bomen. Vogelgekweel. Vlot de stad uitgeraakt. Jerez heeft tenslotte meer dan 200 00 inwoners.

Vandaag stap ik voor mijn jonge, ex-collega. Ik krijg veel ‘Buen Camino’s‘ toegewenst. Buen Camino, Joke!

Een onverhard pad tussen droge distels, wilde cichorei en bamboe. Om 8.15 u ontbijt in de bar in Guadalcacin. Daarna een stuk langs de kleinere weg CA-3104, de autosnelweg over en weer onverhard nu, parallel met de autosnelweg, ongeveer 10 km. Zonnebloemen, maïs, tomaten, en planten met roze en witte bloemen. De velden worden hier besproeid. Enkele heuvels aan de horizon.

Ik profiteer van elke boom die een schaduw werpt op het pad, een mispel, af en toe een den. Zoutkoekjes gesnoept. Die krijg je hier elke keer bij je brood in een restaurant. Om 12 u gepicknickt op een bedje van dennennaalden. Roland belt me op. Een voorspoedige vlucht gehad van Cádiz naar Zaventem. Daarna begonnen de problemen. De trein reed zeer traag ( door de warmte?) . In Oudenaarde gingen de deuren niet open. Uiteindelijk een taxi van Kortrijk naar Oudenaarde, door de NMBS gecharterd. Pas om 3.30 u thuis!

Even verder kijkt de Osbornestier van op een heuvel toe, zichtbaar vanop de autosnelweg. Hé, een servicestation El Cuadréjon. Tijd voor een verfrissing! Valse hoop, ik zie geen enkele toegang. Enkele vrachtwagenchauffeurs helpen mij over de omheining, maar ik blijf hangen met mijn broek. Heel voorzichtig hebben ze de haak losgemaakt, ze hebben niet getrokken. Resultaat: 2 gaatjes in mijn broek, geen scheur. Bravo! Toffe chauffeurs! Ik heb maar 1 stapbroek mee, Ik zal het ermee moeten doen. En in het servicestation wijzen ze me een poortje waar ik normaal door had gekund… Hoofdschuddend weer gestart ! …

Nog zo’n 9 km te gaan. Bloedheet. Mijn zonnehoed met brede rand doet goed dienst. Ik kan hem dichtknopen onder mijn kin. Niet erg elegant, maar wel heel praktisch.

Onder de autosnelweg door. Daar liggen de wijngaarden Santa Lucia van Antonio Barbadillo, een lekker plaatselijk wit wijntje. Ik schrik konijntjes op met mijn stokken. De zonnebloemvelden zijn blijkbaar hun uitgelezen territorium. Nu zijn er ook eucalyptussen, maar die geven geen schaduw …

Af en toe een heuvel op, ik word moe. In het stadje ( 8 000 inwoners) vraag ik hulp aan een automobilist. Met de auto maar 4 minuten tot mijn hotel, maar we vinden het niet. In een bar nagevraagd. Eerst nog balletjes in tomatensaus gegeten met koude patatjes en groenten.

Om 18 u aangekomen: laat, ik weet het, maar met die hitte moet je wel rustpauzes inlassen tussendoor. Het hotel Via Sevilla – Cadiz is onlangs van naam veranderd en staat nog niet zo bekend. Morgenvroeg kan ik al ontbijten vanaf 5 u ! Uitproberen ! Nog een blaar erbij op de hiel van mijn rechtervoet. De vorige is mooi genezen. Vroeger gaan slapen vandaag!

Van Puerto Real naar Jerez de la Frontera, 33 km + 3 km ‘s avonds, 33 graden

Om 5.15 u vertrokken met de maan als metgezellin. Via de kerk en de Paseo Marítimo, de weg die de pensionhouder mij aangeraden had gisteren. Ik agenten van de frisse wind langs de dijk. En vandaag druk ik wel ‘ volg route ‘ in op mijn gsm! Dom van mij dat ik dit gisteren niet al deed!

Om 6 u een breed fietspad op door het bos. Oei, mijn hoofdlampje doet het niet , thuis ging het wel nog. De hanen kraaien. Ik heb alleen het licht van mijn gsm en van de maan als ze even vanachter de wolken piept. Silhouetten van hoge parasoldennen in het bos. Ik moet een lange, houten brug over, een pasarela over de Rio San Pedro. Gelukkig is het al wat klaarder. En als ik aan de overkant wat opzij ga voor een foto van de voetgangersbrug, meldt mijn gsm ‘ Je bent de route kwijt!’ Ik loop op een breed grindpad door het natuurpark ‘ Los Toruños’, langs zoutmoerassen. Zalig! De zon komt op en weerkaatst in zachte tinten in de plassen.

Om 8.30 u koffie, brood, komkommer en appelsiensap in Bar y Comidas ‘ La Isleta’, het vroegere hotel ‘ El Caballo blanco’. Helemaal niet moeilijk om over te schakelen op het officiële pad naar Jerez, dat ik van de Asociacion Gaditana Jacobea kreeg. Wel veel asfalt en voetpaden langs de autoweg CA- 31. Soms kloppen de gele pijlen niet met wat de gps-track suggereert. Ik wil niet naar het centrum van El Puerto de Santa María, maar er langs heen naar Jerez. Af en toe geaarzeld daardoor.

De helling op naar het casino ‘ Bahia de Cadiz’. Achter ons een wat wazig zicht op de baai van Cádiz, voor ons ligt Jerez. Eindelijk een onverhard pad. Langs glooiende velden uitgedroogde zonnebloemen, te uitgeput om hun kopje naar de zon te richten. Velden die al lang geoogst zijn en waar het stro in rijen ligt te wachten om opgehaald te worden. Hier hoeven ze niet bang te zijn van regen !!! Langs de bekende Osbornestier en reuze cactussen die bloeien.

Ik verstop mij helemaal in een struik om even uit de zon te staan. Even verder een lijsterbes, eindelijk een degelijke boom om wat te rusten in de schaduw.

Om 15.20 u in Bar Restaurante El Molino. Ik kies ‘ dorada’, een hele vis, niet zomaar filets. Helemaal opgeknapt … maar onmiddellijk een anticlimax. Een schooier biedt mij aan om me naar de Santiagokerk te brengen. Hij leidt mij langs verdacht veel kleine steegjes en vraagt voortdurend of ik het adres van mijn hostal op de gsm wil intikken. Ik betrouw hem niet … Jammer , de Santiagokerk is op maandag dicht. Ik geef hem wat muntstukken, hij lijkt er niet erg tevreden mee, maar druipt toch af. Oei! Dan pas besef ik dat ik mijn stokken vergeten heb in het restaurant.

Om 18 u aangekomen in het Hostal Fenix. Een supervriendelijke receptioniste. Ze geeft mij zelfs 3 kleine batterijtjes cadeau voor mijn hoofdlampje.

‘S Avonds nog eens door het historische centrum gelopen. Veel huizen zijn wit of lichtgeel gekalkt en hebben okeren deur- en raamkozijnen. Vaak ook een smeedijzeren balkon. Het krioelt van de bodegas of sherryhuizen. Hé, er is een mis in de kathedraal. Ik kan er mijn stempel halen. Er is ook een oude burcht, een alcázar met een appelsienenboomgaard.

Mijn stokken opgehaald en een slaapmutsje gedronken. Het hostal Fenix biedt de gasten een gratis glas sherry aan in de bar Vieja Cruz. Eind goed, al goed!

Van Cádiz naar Puerto Real, 34 km

Een banaan als snelle hap. Klokslag 5 u de deur achter mij dichtgetrokken. Roland gaat een stukje mee. We hadden de dag voordien de route al uitgetest van de Santiagokerk naar de zeedijk, via de Barrio de Santa Maria, waar de flamenco ontstond.

Pikdonker! De straten in Cádiz en de zeedijk zijn wel goed verlicht. De oceaan beukt in op het strand tot vlak voor de parasols met een strooien dakje waar je een ligzetel in de schaduw kunt huren. 6 u : een massa jongeren aan een dancing. Uitgaansavond gisteren !…

Om 7 u wordt het licht. Oranjerood aan de horizon waar de zon opkomt. Uiteindelijk blijk ik de weg voor de fietspelgrims te volgen tot San Fernando. Klopt! Ze wensen mij ‘ Buenas dias’ als ze mij voorbijgaan. Als voetpelgrim had ik de Ca 33- autoweg moeten oversteken aan Torregorda om zo op de camino naar San Fernando te geraken. Voorbij moerassen en zoutpannen.

Om 10 u mijn eerste koffie aan de kerk van San Fernando. Uitgebreid ontbeten met brood, komkommer en kaas. Vers appelsiensap als dessert.

Wat een avontuur om uit San Fernando weg te geraken! Ik vraag naar de Avenida del Puente Zuazo, maar een dame stuurt mij als voetganger de oude puente Zuazo op. Gelukkig ontmoet ik zo’n kilometer verder een oudere fietser Francisco die nog 10 jaar in Rotterdam gewerkt heeft. We keren samen op mijn passen terug. Hij wil mij de kortste weg van San Fernando naar Puerto Real opsturen: via de pechstrook van de autosnelweg! Vriendelijk bedankt, Francisco , maar dat doe ik niet !!! Dan maar nog verder teruggekeerd naar Venray de Vargas ( een wijnverkoper). Oef! Daar zie ik weer gele pijlen!

Een frisse cola in een winkeltje. Ze bieden mij een stoel aan om even in de koelte uit te rusten.Het goede pad naar Puerto Real gevonden, wel in de vlakke zon … Hier en daar schaduw van bamboe en reuze paardenstaart. Nog 8,5 km te gaan. Moet lukken! In de schaduw gepicknickt.

Om 15.15 u eindelijk in Puerto Real. Goed verzorgd in de eerste bar La Entrada. Ik vraag een automobilist de weg naar mijn pension en hij brengt mij meteen met de wagen. Om 16 u aangekomen. Ik word onmiddellijk naar een restaurant gestuurd en krijg er nog de laatste paella!

Wat heb ik vandaag geleerd?

1. De mensen zijn super behulpzaam.

2. De gele pijlen staan aan de linkerkant van de weg.

3. Bij brede lanen moet je naar herkenningspunten aan beide zijden kijken.

4. 3,5 liter water gedronken onderweg.

Al een blaar op mijn linkerteen.

Vanavond verken ik de weg voor morgen. Aan de kerk zijn vrijwilligers bezig om de versieringen en de linten weg te nemen. Gisteren was er hier een processie. Het Mariabeeld staat nog op haar zilveren draagstoel. Prachtig! Geëindigd op de Paseo Marítimo.

Welke verrassing brengt de dag van morgen?

Een toffe citytrip in Cádiz

Echt een geslaagde citytrip! Ideaal voor mij om te acclimatiseren . We halen maximum zo`n 33 à 37 graden, heel draaglijk door de frisse zeebries, “ El Levante “ zoals ze hem hier noemen.

Genoten van cultuur: prachtige kerken met rijke retabels op zijn Spaans en massa`s standbeelden van heiligen. Frisse plaatsen ook om even uit te rusten … Mijn stempel gehaald in de St-Jakobskerk, (elektronische) kaarsjes aangestoken voor mijn dierbaren en voor een lieve, jonge ex-collega, voor het welslagen van een operatie , voor vrede in Oekraïne. Interessante musea, zoals het museum van Cadiz met sarcofagen van een Fenicisch koppel, mooie sieraden en een beeldje van de moedergodin met haar kind , net een voorstelling van moeder Maria met Jezus. Cádiz is een mooie stad, omgeven door water aan drie zijden . Het is de oudste stad van Europa: 3000 jaar geleden werd Gadir gesticht door de Feniciërs.

Genoten van natuur: gepootjebaad in de Atlantische Oceaan – Roland heeft gezwommen, de temperatuur van het water bedraagt amper 20 graden! Geluisterd naar de wind in de kruinen van reuze ficussen. Gewandeld op de dijken en versterkingen langs de Baai van Cadiz.

Om onze huwelijksverjaardag te vieren zijn we ( enkele dagen te vroeg ) gaan eten in El Faro, het bekendste visrestaurant van Cadiz. Superlekker en heel redelijk van prijs, zeker bekeken met onze Belgische normen!

Heerlijke verwondering om de kinderen die op het plein voor de kathedraal zeepbellen proberen te vangen, om jongetjes die spelen met de vele waterfonteinen, om een baby`tje in een ondiepe plas van het strand dat kraaiend kruipt naar zijn papa die plagend achteruit gaat … Verwondering ook om Roland die vol enthousiasme de feeërieke zonsondergang fotografeert over de Atlantische Oceaan. Wat een lieve lust om hem bezig te zien. Hij weet van geen ophouden: de bootjes kriskras verspreid over het strand, de meeuwen, de mensen in tegenlicht , het silhouet van een wachttorentje aan de versterkte burcht van Santa Catalina op het strand, de glinstering op het water, de zachte pasteltinten in de lucht …

Morgen ga ik stappen, de eerste etappe op de Via Augusta van Cadiz naar Sevilla. Benieuwd hoe ik het er vanaf zal brengen! Roland keert maandag naar huis terug. We zien elkaar terug, bij leven en welzijn , op 3 augustus. Je dagelijkse telefoontjes helpen mij, om het vol te houden, Roland ! Een dikke kus …

Plannen 2022

Langs de Zwalm

Al enkele keren geoefend met de rugzak vol flessen water. Gewandeld met de Treinstapper: van Munkzwalm naar Lierde, van Halle naar Groenendaal, van Munkzwalm naar Gontrode, van Beernem naar Brugge. In de vredeskapel aan de Zwalm gebeden voor vrede in Oekraïne, een urgent thema om voor te stappen… Begin juni genoten van de molentocht door het landelijke Mater met heuvelende landschappen en kleurige velden: fris groen van de jonge maïs, geelgroen van de bijna rijpe gerst, diepgroen van de bieten, blauwgroen van de tarwe. Van de lommerrijke dreven in het Zoniënwoud zal ik op mijn volgende tocht alleen maar kunnen dromen …

Molenwandeling Mater

Op 11 juli, na St-Amelberga gaan we op citytrip naar Cadiz in Zuid-Spanje. Roland komt daarna terug naar huis, ik stap van Cadiz via Sevilla naar Mérida. De grote uitdaging wordt de hitte, ginder in Andalusië en Extremadura. Ben ik overmoedig? Lijd ik aan zelf overschatting? Ik zal in ieder geval ‘s morgens om 5 u al aanzetten én veel water drinken. Ik smeer mij in met zonnecrème factor 50. Ik heb ook mijn etappes korter gepland: 23 km gemiddeld op 17 stapdagen. Van de website van het compostelagenootschap heb ik de gpx-track van Sevilla tot Mérida kunnen downloaden en voor het stuk van Cadiz tot Sevilla of de Via Augusta zoals het genoemd wordt, heb ik dat kunnen doen op de website van de Amigos del Camino ( Asociacion Jacobea Cadiz). Zo hoop ik niet te veel verloren te lopen !!!

Op de pelgrimszegen in Mechelen kreeg ik vertrouwen. Ja hoor, ik waag het er op. Zal ik het aankunnen? Als ‘t God belieft, zou mijn mama zaliger zeggen … Ze zal zeker en vast met mij meegaan, ik sta er niet helemaal alleen voor …

◦